تصاویر جدید، لبه‌های صخره‌های سخت را در عمق تاریکی فضا و همچنین تخته‌سنگ‌های بزرگ و تپه‌های صخره‌ای را که در دل دشت‌های غبارگرفته دنباله‌دار گم شده‌اند، به نمایش می‌گذارد.
فضاپیمای روزتا متعلق به آژانس فضایی اروپا (ESA) در سال 2004 با هدف بررسی دنباله‌دار به فضا پرتاب شد.
روزتا، شامل دو بخش اصلی متشکل از یک مدارگرد با 12 ابزار علمی و یک ربات کاوشگر به نام فیلائه (Philae) شامل 10 ابزار علمی است که بر سطح دنباله‌دار چهار کیلومتری 67P فرود آمد.
از اواسط سال 2011 و به منظور حفظ انرژی، روزتا وارد مرحله خواب زمستانی شد که این خواب 31 ماه به طول انجامید؛ ساعت زنگدار برای بیدارشدن فضاپیما از خواب در تاریخ 20 ژانویه 2014 میلادی (30 دی‌ماه 1392) در عمق فضا به صدا درآمد.
پس از گذشت 10 سال از زمان پرتاب و طی‌کردن بیش از 6.4 میلیارد کیلومتر، روزتا سرانجام به مدار 67P رسید و نخستین تصویر نمای نزدیک را از این دنباله‌دار تهیه کرد.
زمانی که روزتا در سال 2004 به فضا پرتاب شد، به اندازه‌ای از آن دور بود که باید سه بار حول زمین و یک بار حول مریخ می‌چرخید تا بتواند از گرانش آن‌ها برای پرتاب به عمق منظومه شمسی استفاده کند.
جامعه علمی امیدوار است پروژه 1.6 میلیارد دلاری روزتا به پرسش‌های موجود درباره منشأ جهان و حیات بر روی زمین پاسخ دهد. شاید مأموریت مورد بحث در تایید این موضوع کمک کند که دنباله‌دارها زمانی بلوک‌های سازنده حیات (ماده آلی و آب) را به زمین آوردند.
محققان می‌دانند دنباله‌دارها حاوی آمینواسیدها هستند که جزء کلیدی سلول‌ها به شمار می‌آیند بنابراین، یافتن نوع مناسب آمینواسید و آب، سرنخی مهم مبنی بر این موضوع خواهد بود که حیات از فضا آمده است.
فرودگر فیلائه، 21 آبان سال 1393 ساعت 16 به وقت گرینویچ (19:30 به وقت تهران) در محل موردنظر ملقب به Agilkia بر روی دنباله‌دار فرود آمد. میدان گرانشی دنباله‌دار حین فرود، این فرودگر را با سرعت حدود یک متر در ثانیه به سمت خود کشید.
هم‌اکنون عملیات فرودگر فیلائه متوقف شده و تلاش‌ها برای برقراری تماس با آن ناموفق بوده‌اند اما آژانس فضایی اروپا امیدوار است با نزدیک‌شدن دنباله‌دار به خورشید، فرودگر بتواند نیروی کافی برای ادامه تفحص‌هایش را به دست آورد.
نماهایی دیدنی از سطح دنباله دار 67P در تازه ترین تصاویر منتشره از ماموریت روزتا:
